Μάχη του Λεωνιδίου...62 χρόνια μετά

Σε λίγες μέρες συμπληρώνονται 62 χρόνια από την μάχη του Λεωνιδίου και παρουσιάζει ενδιαφέρον ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε πριν από 3 περίπου ...

Σε λίγες μέρες συμπληρώνονται 62 χρόνια από την μάχη του Λεωνιδίου και παρουσιάζει ενδιαφέρον ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε πριν από 3 περίπου χρόνια υπό τη μορφή ευθυμογραφήματος στην εφημερίδα Κυνουρία, και νομίζω ότι αξίζει να το διαβάσουμε ξανά.

Ένα άρθρο που συντάχτηκε πολύ πριν βγει στους κινηματόγραφους η συγκλονιστική ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Ψυχή Βαθιά» που περιγραφεί την τραγική για την χώρα μας περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου όπου χιλιάδες στρατιώτες και αντάρτες, όλοι τους πολύ νέοι, σκοτώθηκαν για να εξυπηρετήσουν συμφέροντα ξένων.

Διαβάστε το άρθρο:

                                     Ε Υ Θ Υ Μ Ο Γ Ρ Α Φ Η Μ Α

                                                    1949

Τελευταία παίρνουμε αφορμή από τραγικά γεγονότα, για να γράψουμε ή να Ευθυμογραφήσουμε, από τη συνέχεια αυτών.

Όπως με τον εμφύλιο και τη μάχη που έγινε στις 21-1-1949, στον "ΑΓΙΕΛΙΔΗ"(Λεωνίδιο στην Τσακώνικη διάλεκτο).

Μετά την απελευθέρωση από τη Γερμανική κατοχή και την Ελλάδα να βρίσκεται στην πλευρά των νικητών, αντί να διεκδικούμε κάποια πράγματα, σε σχέση με τα

απειροελάχιστα που πήραμε, πιαστήκαμε και ΜΕΓΑΛΑ ΚΟΡΟΪΔΑ (η Σοφία Βέμπο τραγούδησε "ΜΑΣ ΤΗΝ ΦΕΡΑΝΕ ΜΕ ΜΠΑΜΠΕΣΙΑ ΣΤΗ ΜΟΙΡΑΣΙΑ"), αφού σκοτωθήκαμε μεταξύ μας, με τη "βοήθεια" εκατέρωθεν, από ξένες δυνάμεις...

Πάνω σε αυτά έχουν γράψει πολλοί, πολλά, ο καθένας από τη σκοπιά του, ο Καζαντζάκης έδωσε το στίγμα του, αλλά τα μίση και τα πάθη κρατάνε ακόμα.

Μισούμε τα αμούστακα παιδιά, που ανέβηκαν στο βουνό ή τα αμούστακα παιδιά που τα ντύσανε στο χακί και τα βάλανε να σκοτωθούν μεταξύ τους, χωρίς να λογαριάσουν, αν πολλά από αυτά ήταν αδέλφια, σε διαφορετικούς στρατούς...

Πολλοί από αυτούς ΕΚΑΤΕΡΩΘΕΝ ήταν ήρωες των Πολέμων και των αγώνων της Πατρίδος μας... 
ΜΕ ΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ;
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΛΑΘΗ.

Τώρα θα μου πείτε που κολλάει το ευθυμογράφημα; 
Θα σας πω που:

Ξεπεράσαμε τα 400 χρόνια σκλαβιάς, με σφαγές ολόκληρων πόλεων και νησιών,με παιδομαζώματα (γενίτσαρους), σκλαβοπάζαρα, λεηλασίες κ.λ.π., τη Μικρασιατική Καταστροφή, τους ξεριζωμούς από την Πόλη, τον Πόντο, τη Μ.Ασία, το Κυπριακό και τόσα άλλα από τους Τούρκους και γίνανε κουμπάροι οι πρωθυπουργοί μας, και λέμε οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν, είναι αδελφοί λαοί, οι πολιτικοί τα κάνουν όλα...., δεκτά όλα αυτά, με μας τι γίνεται τώρα. ξεπερνάμε όλα αυτά και δε μπορούμε να ξεπεράσουμε τη βλακεία μας, στον εαυτό μας, για την Ελλαδίτσα μας;

Ο δικτάτορας ΦΡΑΝΚΟ μετά τον εμφύλιο που κέρδισε στην Ισπανία, έφτιαξε κοινό Νεκροταφείο και έθαψαν εκεί τους νεκρούς του εμφυλίου τους και έγραψε στην είσοδο: ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΤΟΥΣ.

Στα μνημόσυνα των Καλαβρύτων, Δίστομου κ.λ.π. για τα θύματα των Γερμανών , παρευρίσκονται και Γερμανοί (Πρέσβης, αξιωματούχοι κ.λ.π).

Είναι ή δεν είναι εύθυμα τα πιο πάνω, αν δεν είναι για κλάματα…

Μετά την κουμπουριά (κουμπαριά ήθελα να πω), είμαστε πολύ κοντά, να κάνουμε κοινό μνημόσυνο του Κολοκοτρώνη με το Δράμαλη και του "χασάπη" Κεμάλ με τον Βενιζέλο και δεν μπορούμε να κάνουμε ένα κοινό μνημόσυνο, για τα θύματα του Εμφυλίου…… Δεν μπορούμε να συγχωρέσουμε; ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ;

Το αίμα που χύθηκε ήταν δικό μας και χύθηκε από το δικά μας χέρια-μαχαίρια– βόλια…. ΕΚΑΤΕΡΩΘΕΝ !!!!!!!!!

Οι διάβολοι (ΞΕΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ) μας βάλανε στο καζάνι και μας βράζανε (με καρότα και άλλα ζαρζαβατικά) και εμείς μέσα, αν και βράζαμε και ζεματιζόμασταν, δεν πηδάγαμε έξω να φύγουμε απ΄ την κόλαση, ακόμα και τότε συνεχίζαμε να αλληλοσκοτωνόμαστε και οι διάβολοι γύρω από το "καζάνι" χορεύανε και γελάγανε και σίγουρα ακόμα γελάνε για την μέχρι σήμερα συνέχεια...

Ίσως πολλά που συμβαίνουν και σήμερα να είναι μαγειρεμένα από ξένες δυνάμεις και εμείς στον κόσμο μας, πάλι πιανόμαστε ΜΕΓΑΛΑ ΚΟΡΟΪΔΑ...

Ως πότε παλικάρια θα ζούμε με τέτοια μυαλά

κρυμμένοι στο πιστεύω μας,

μακριά από τη σημερινή πραγματικότητα και

τη σκληρή ανταγωνιστικότητα (για το ΄Εθνος)

(Παράφραση του Θούριου του Ρήγα)

Α.Κ.

 Σίγουρα το θέμα είναι ευαίσθητο, πόσο μάλλον για τις oικογένειες που απώλεσαν δικούς τους ανθρώπους στη μάχη.
Μια μάχη όμως μεταξύ Ελλήνων,μια μάχη μεταξύ αδερφών,δεν μπορεί ποτέ να έχει νικητές ή ηττημένους.
Ίσως είναι πλέον καιρός να τελείται μνημόσυνο κάθε χρόνο που να τιμά την μνήμη των  πεσόντων και των δυο πλευρών.
Θέλω να πιστεύω ότι η νέα Δημοτική αρχή της Νότιας Κυνουρίας, με την δεδομένη ως τώρα ευαισθησία που δείχνει, σε όλους μεν τους τομείς αλλά κυρίως σε κοινωνικά ζητήματα,θα μελετήσει το θέμα προσεκτικά.
Δεν χρειάζεται πια άλλο μίσος.
Είναι καιρός να κοιτάξουμε μπροστά!